به گزارش راهبرد معاصر؛ کبودی گاه و بیگاه بدن، بعد از یک ضربه ی محکم یا افتادن روی زمین، امری طبیعی است، اما وقتی بدن بی دلیل کبود می شود چه؟ چرا این اتفاق می افتد و آیا این مسأله نگران کننده است؟ در ادامه می خواهیم ببینیم علت کبودی های بی دلیل و مکرر بدن چیست.
۱- وزنه زدن، بلند کردن وسایل سنگین
وزنه زدن نقشی فرعی در ظاهر شدن کبودی بر روی بدن دارد. در حقیقت، این عروق خونی شما هستند که ضعیفند، به همین دلیل فعالیت بدنی روی آن ها تأثیر می گذارد. با این حال، فعایت بدنی بیش از اندازه می تواند به سالم ترین مویرگ ها هم صدمه بزند. برای مثال، وزنه زدن بدون آمادگی لازم می تواند خطرناک باشد.
در کودکان هم چنین کبودی هایی به دلیل سنگین بودن کیف مدرسه ی آن ها بسیار شایع است.
عقیده بر این است که چنین کبودی هایی چندان خطرناک نیستند اما این مسأله نشان دهنده ی تکرار عامل بروز کبودی است.
۲- مصرف دارو
مصرف بعضی داروها که بر روی خون تأثیر می گذارند ممکن است منجر به کبودی هایی شود که می توانند بی خطر یا بسیار خطرناک باشند. اغلب اوقات، داروهای ضد افسردگی، مسکن ها، داروهای ضد التهاب، داروهای حاوی آهن یا ضد آسم ها، ایجاد کبودی می کنند.
شایع ترین دارویی که خون را رقیق و ایجاد کبودی می کند آسپیرین است.
اگر متوجه شده اید که میان داروهایی که مصرف می کنید و التهاب پوست تان ارتباط وجود دارد، باید به پزشک مراجعه کنید، چون ممکن است لازم باشد برای جلوگیری از خونریزی داخلی مصرف داروهایتان را قطع کنید.
۳- بیماری های خونی
بیماری های خونی و عروقی می توانند منجر به کبودی شوند. واریس، بیماری فون ویلبراند (نوعی اختلال خونی ارثی)، ترومبوسیتوپنی (اختلال در پلاکت های خون) یا سرطان خون، اغلب در اثر بروز مشکلی در جریان خون به وجود می آیند.
حتما به پزشک مراجعه کنید، به ویژه اگر علائم دیگری هم دارید مثل درد یا متورم شدن پاها، خونریزی لثه، خال های مویرگی روی بدن یا خون دماغ شدن.
۴- کمبود مواد مغذی
بعضی از کبودی ها نشان دهنده ی کمبود مواد مغذی در بدن هستند.
برای مثال ویتامین ب ۱۲ در تولید خون نقش دارد، کار انعقاد خون بر عهده ی ویتامین ک است و ویتامین سی نقشی اساسی در ساخت بافت های جدید دارد و بدون آن، رگ ها بسیار ضعیف می شوند.
یک ویتامین مهم دیگر ویتامین پ است. بدون آن، ساخت ماده ی کلاژن در بدن غیر ممکن است، بنابراین رگ ها نازک می شوند و پوست صدمه می بیند.
تعادل سطح آهن برای بدن بسیار ضروری است. کم یا زیاد بودن این ماده، به مویرگ ها صدمه می زند.
اما نباید در مصرف ویتامین ها شتاب زده عمل کنید. ابتدا لازم است آزمایش بدهید تا متوجه شوید کمبود کدام مواد مغذی را دارید، بعد رژیم غذایی تان را بهبود ببخشید.
منابع ویتامین پ، چای سبز، سیب، کدو حلوایی و سیر هستند. ویتامین ک در موز، تخم مرغ، آجیل و ماهی های چرب یافت می شود. ویتامین ب ۱۲ هم در جگر، ماهی، پنیر و کاهو وجود دارد.
۵- عدم تعادل هورمونی
نوسانات هورمونی یکی از عمده ترین دلایل بروز کبودی است. وقتی سطح استروژن یا همان هورمون جنسی زنانه در بدن کم باشد، کبودی ها ظاهر می شوند.
یائسگی، مصرف داروهای هورمونی و بارداری، از دلایل این امر هستند. کمبود هورمون استروژن، عروق خونی را به میزان چشمگیری تضعیف می کند و دیواره های مویرگ ها به راحتی صدمه می بیند.
۶- تغییرات ناشی از افزایش سن
یکی از دلایل ایجاد کبودی، روند طبیعی افزایش سن یا در حقیقت، فرسودگی مویرگ ها است. با بالا رفتن سن، سیستم عروقی بدن تضعیف می شود و بافت ها قابلیت ارتجاعی خود را از دست می دهند.
کبودی های ناشی از افزایش سن عمدتا روی پاها ظاهر می شوند. کوچک ترین فشاری می تواند منجر به بروز این کبودی ها شود.
۷- دیابت
وقتی صحبت از بیماری دیابت می شود، خون و قند اولین چیزی است که در ذهن ما تداعی می شود.
ابن بیماری اثری منفی بر فرآیند گردش خون دارد، بنابراین کبودی بدن بسیار امکان پذیر است. همچنین کبودی ها می توانند یکی از علائم دیابت در مراحل اولیه ی این بیماری باشند.
دیگر نشانه های بیماری دیابت عبارتند از احساس تشنگی در اغلب اوقات، دیر ترمیم شدن زخم ها، زود خسته شدن، تاری دید و لکه های سفید بر روی پوست.
کدام کبودی ها خطرناک و کدام یک بی خطرند؟
در اغلب مواقع، بلافاصله بعد از صدمه دیدن، کبودی هایی به رنگ قرمز بر روی بدن ظاهر می شود. این در حقیقت رنگ خون در زیر پوست است. بعد از مدتی، بدن شروع به تجزیه ی این خون می کند و کبودی ها به رنگ سیاه، آبی و حتی بنفش در می آیند. ظرف ۵ تا ۱۰ روز، ناحیه ی آسیب دیده باید زرد یا سبز رنگ شود. در مرحله ی آخر، بعد از ۱۰ تا ۱۴ روز از زمان صدمه دیدن، کبودی به رنگ قهوه ای در می آید و بعد از آن، روشن تر و روشن تر می شود.
معمولا کبودی ها ظرف ۲ هفته بعد از آسیب، به طور کامل از بین می روند. اگر متوجه شدید کبودی هایتان تغییر رنگی جز موارد ذکر شده دارند یا بعد از گذشت ۲ هفته هنوز از بین نرفته اند، حتما به پزشک مراجعه کنید.